› IMPREZY
› INSTYTUCJE
› ARTYKUŁY
A1 _ MAZURY DUZY

galeria zdjęć

wszystkie ›

Wybierz miejsce na amfiteatr w Elblągu

 

 

Zapal znicze na grobach „elbląskich” weteranów wojny z bolszewikami

› bieżące ponad rok temu    12.08.2020
Grażyna Wosińska
komentarzy 0 ocen 3 / 100%
A A A
Zapal znicze na grobach „elbląskich” weteranów wojny z bolszewikami fot. archiwum prywatne

Nie żyją już bohaterowie wojny polsko-bolszewickiej. Zapalmy znicze na ich grobach na elbląskich cmentarzach. Jak tam trafić czytaj poniżej w artykule. 

Wielu elblążan broniło ojczyzny przed bolszewikami w 1920 roku. Są pochowani na elbląskich nekropoliach. Warto przypomnieć sylwetki choć kilku z nich, ponieważ losy bohaterów są częścią tożsamości Elbląga.

Ppłk Jan Schlichtinger


Warto oddać hołd Bronisławowi Janowi Schlichtingerowi, który walczył w wojnie polsko-bolszewickiej na przyczółku mostowym pod Włodawą, pod osłoną nocy rozbił placówkę bolszewicką. Zdobył dwa karabiny maszynowe i wziął do niewoli kilkunastu jeńców. Został odznaczony  srebrnym krzyżem Virtuti Militari  i dostał awans na podporucznika. Do 19 lat brakowało mu 22 dni. To nie wszystkie odznaczenia w jego karierze wojskowej: jeszcze jeden VM oraz cztery Krzyże Walecznych. Czytaj więcej tutaj.

Por. Wacław Ługowski


Na cmentarzu Dębica jest pochowany Wacław Ługowski, najdłużej żyjący w Elblągu żołnierz wojny polsko-sowieckiej 1920 roku. Chociaż miał tylko 16 lat, dziewiątego maja 1919 roku został żołnierzem dywizji generała Lucjana Żeligowskiego. Pan Wacław brał udział w zwycięskich walkach w gminie Mejszagoła. Był żołnierzem Armii Krajowej na Nowogródczyźnie. Po wojnie był prezesem WiN (Wolność i Niezawisłość) w Elblągu i okręgu Pisz-Łuczany. 

Feliks Kamiński
urodzony 1898 roku. Brał udział w wojnach 1918 rok -1921 roku. W 1920 roku bronił Warszawy przed bolszewikami. W latach 1940 -1942 był więźniem NKWD. W 1944 roku walczył pod Monte Cassino.

Mieczysław Rudak,


żył 104 lata, 1906 – 2010. Znał receptę na długowieczność: „Tajemnica długiego życia tkwi w miłości”. Bronił ojczyzny przed bolszewikami: w 1920 roku i w 1939 roku. Uciekł z sowieckiego łagru. Przeszedł szlak bojowy z Dywizją Kościuszkowską do Berlina. Gdy przeczytał w liście, że enkawudzista bił ciężarną żonę taśmą z karabinu maszynowego zemdlał. Gdy się ocknął, poszedł do kapitana, swojego dowódcy. Opowiedział mu wszystko. „Ja narażam życie, walczę u boku sojusznika, a jego przedstawiciel pobił moją żonę do nieprzytomności”. Kapitan interweniował w NKWD. I na tym się to skończyło

Adam Tabiszewski
podczas wojny polsko-sowieckiej 1920 roku dwa razy odznaczony Krzyżem Walecznych. Był dowódcą baterii w 4 pułku artylerii polowej, grupy generała Mokrzyckiego. Został postrzelony w lewą pierś w bitwie o Brody. Miesiąc później walczył w słynnej bitwie pod Komarowem, ostatniej wielkiej walce kawaleryjskiej. „Niezwyciężona” Konna Armia Siemiona Budionnego sromotnie przegrała z 1. Dywizją Kawalerii płk Juliusza Rómmla.
Adam Tabiszewski żył w latach 1899 – 1982.

Aby znaleźć ich groby należy kliknąć tutaj, a potem wpisać nazwisko bohatera. 

dodaj zdjęcia Masz swoje autorskie zdjęcia? Dodaj je do naszego tekstu.

Jak się czujesz po przeczytaniu tego artykułu ? Głosów: 0

  • 0
    ZADOWOLONY
  • 0
    ZASKOCZONY
  • 0
    POINFORMOWANY
  • 0
    OBOJĘTNY
  • 0
    SMUTNY
  • 0
    WKURZONY
  • 0
    BRAK SŁÓW
Komentarze (0)

Multiplatforma internetowa elblag.net nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy. Wpisy niezwiązane z tematem, wulgarne, obraźliwe, naruszające prawo będą usuwane (regulamin).

dodaj komentarzbądź pierwszy!
Warmia i Mazury regionem zjednoczonej Europy Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego
Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Warmia i Mazury na lata 2007-2013.