THYMÓS. Sztuka gniewu 1900–2011. Wykład Kazmierza Piotrowskiego

 fot. nadesłane

Informacja prasowa 
 napisz do mnie ‹
moje inne artykuły ‹

W piątek 14 listopada o godz. 15.00 zapraszamy do Sali Audiowizualnej Biblioteki Elbląskiej na wykład dr Kazimierza Piotrowskiego z Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi pt. „THYMÓS. Sztuka gniewu 1900 – 2011”. Wstęp wolny.

Bogato ilustrowany wykład znanego kuratora będzie rozszerzonym omówieniem materiału zaprezentowanego na jego głośnej wystawie „THYMÓS. Sztuka gniewu 1900 – 2011” (CSW Znaki Czasu w Toruniu, 2011/2012), która przedstawiała problematykę gniewu w sztuce polskiej w XX i XXI wieku w kontekście przemian społecznych, politycznych i światopoglądowych odradzającej się Polski.

Gniew to pierwsze słowo Europy – wedle Petera Sloterdijka, śledzącego jego dzieje w naszym świecie, ukształtowanym przez archaiczną arête z Iliady Homera, Boży gniew judaistycznej i chrześcijańskiej apokaliptyki, tumulty zawistnych i przemyślnie zrewoltowanych mas epoki nowożytnej i nowoczesnej. Wtedy to rozkwitły partyjne biznesy kumulowania złości, eksplodującej w krwawych rewolucjach. Tak narodziła się awangardowa sztuka, której bez gniewu nie sposób pomyśleć. Wreszcie w wojnach światowych, w eliminacjonizmie i ludobójstwie, aż po epokę postkomunistyczną, gdy umęczona Europa zaczęła inaczej socjalizować się, pacyfikując i rozpraszając przerośnięty w totalitaryzmie gniew – dziś zaskoczona wydarzeniami na Wschodzie./ dr Kazimierz Piotrowski

dr Kazimierz Piotrowski (ur. w 1964 w Siemiatyczach) – historyk, krytyk i filozof sztuki. W latach 1984-89 studiował historię sztuki i dodatkowo filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (otrzymał wyróżnienie rektora za pracę magisterską Metakrytyka i krytyka artystyczna Mieczysława Wallisa z lat 1919-39, napisaną pod kier. prof. Jacka Woźniakowskiego; rozprawa doktorska Awangarda w defensywie. Chwistek, Strzemiński, Hiller i Ozenfant, Gleizes w latach 30-tych, napisana pod kierunkiem prof. Stefana Morawskiego, obronił w 2000 roku w Instytucie Sztuki PAN w 2000 roku). Od 1990 do 2003 roku pracował w Muzeum Narodowym w Warszawie, pełniąc jako kustosz w 2001 roku funkcję kuratora Zbiorów Rzeźby, a następnie kuratora Muzeum Rzeźby im. X. Dunikowskiego w Królikarni (zmuszony do dymisji po tzw. aferze Irreligii). W roku akademickim 2003/2004 wykładał estetykę w Warszawskiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Warszawie, w następnym 2004/2005 historię sztuki w Instytucie Edukacji Plastycznej Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach oraz filozofię kultury na Wydziale Edukacji Wizualnej ASP w Łodzi – od 2005 roku adiunkt w Zakładzie Teorii i Historii Sztuki ASP w Łodzi, gdzie wykłada filozofię i historię malarstwa współczesnego. Jest autorem ponad 160 publikacji z zakresu krytyki, historii i filozofii sztuki XX i XXI wieku, oraz kuratorem wystaw./ notka biograficzna za ASP im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi