Święcenie pokarmów w Elblągu (+ zdjęcia)

19 zdjęć fot. Marcin Mongiałło

Marcin Mongiałło 
 napisz do mnie ‹
moje inne artykuły ‹

W Wielką Sobotę w Kościele katolickim przez cały dzień trwa święcenie pokarmów i adoracja Chrystusa złożonego do grobu. Tak też było 20 kwietnia 2019 r. w Elblągu, gdzie w kościołach do późnych godzin popołudniowych możliwe było poświęcenie pokarmów, które będą spożywane podczas świątecznego śniadania wielkanocnego.

Zwyczaj święcenia pokarmów należy do najstarszych w Polsce. Znany był już na przełomie XIII i XIV wieku. Według badań CBOS z 2000 roku święcenie pokarmów w Wielką Sobotę kultywowało aż 95% obywateli Polski. Nietrudno zauważyć, że jest to zwyczaj praktykowany także przez osoby niewierzące.

Wśród święconych pokarmów nie może zabraknąć chleba, soli i baranka. Chleb we wszystkich kulturach jest symbolem ofiary składanej bóstwu, płodności, pożywienia i przetrwania. Dla chrześcijan oznacza ciało Jezusa Chrystusa, w związku z czym jest to najważniejszy z symboli, które znajdziemy w wielkanocnym koszyczku. Sól jest minerałem dającym życie oraz symbolem oczyszczenia, uzdrowienia i niezniszczalności, a baranek symbolem zwycięstwa dobra nad złem i życia nad śmiercią. Według zwyczaju w koszyczku powinny znaleźć się także jajka, wędlina, ser żółty, chrzan, ciasto –  wszystkie te produkty są związane z symboliką płodów ziemi i pokarmów, za które chrześcijanie są wdzięczni swojemu Stwórcy.

O 13.30 w uroczystym błogosławieństwie pokarmów świątecznych w katedrze pw. św. Mikołaja w Elblągu wzięły udział 11-letnia Swietłana Boguska i jej młodsza siostra Laura, które uczestniczyły w starym zwyczaju z rodzicami. Przypomijmy, że bardzo uzdolniona wokalnie Świetłana jest uczestniczką konkursu „The Voice Kids” oraz laureatką wielu konkursów, w tym międzynarodowych. Jej siostra także rozwija swój talent muzyczny. 

W Wielką Sobotę aż do późnego wieczora nie odprawia się mszy świętej. Bardzo popularny jest zwyczaj odwiedzania grobów Pańskich w kościołach. Przez cały dzień trwa adoracja Chrystusa złożonego w grobie.

Wieczorem rozpoczyna się wigilia paschalna, która stanowi centralny moment całego roku liturgicznego. Wszystkie jej obrzędy odbywają się w nocy. Nie wolno ich rozpocząć, zanim nie zapadnie noc, natomiast należy je zakończyć przed świtem niedzieli. Msza święta tej nocy, choćby ją sprawowano przed północą, jest mszą niedzieli zmartwychwstania. Przed kościołem rozpala się ognisko, którego płomienie zostają poświęcone przez kapłana. Następnie od poświęconego ognia, który zostaje przeniesiony do świątyni, zapala się paschał (dużą świecę), który symbolizuje Chrystusa – światłość świata. Ma to uzmysławiać, że dokonało się zmartwychwstanie, czyli przejście z mroku do jasności, ze śmierci do życia; jednocześnie zaś dokonało się nasze odkupienie.